Zoo Opole, zlokalizowane na Wyspie Bolko, zajmuje powierzchnię 30,31 ha. Obecnie w ogrodzie mieszka ponad 1000 zwierząt reprezentujących 227 gatunków, w tym 89 gatunków ptaków, 73 gatunki ssaków, 43 gatunki bezkręgowców oraz po 11 gatunków gadów i płazów. Wśród jego mieszkańców znajdują się goryle nizinne oraz uszanki kalifornijskie.

 

     Historia ogrodu sięga 1912 roku, kiedy to na Wyspie Bolko powstał park, a część terenu odgrodzono, tworząc prywatny wybieg dla saren, pawi i bażantów. Zwierzęta te miały cieszyć spacerujących mieszkańców Opola. W 1933 lub 1937 roku miasto przejęło ten obiekt, który wówczas zajmował 1,5 ha. Był to drugi tego typu obiekt na Górnym Śląsku (po ZOO w Bytomiu), ale najstarszy spośród nadal istniejących, ponieważ bytomskie zoo zostało zamknięte w 1957 roku. Wówczas główną atrakcją były ptaki egzotyczne i krajowe, a także kilka innych zwierząt, takich jak lwy, pumy, małpy afrykańskie i antylopy. Zwierzyńce miały również restaurację prowadzoną przez Alfreda Kunasta.

 

     Podczas II wojny światowej ogród został zniszczony. W 1952 roku zawiązał się Komitet Odbudowy Zwierzyńca, co doprowadziło do ponownego otwarcia zoo w lipcu 1953 roku. Zoo Opole stało się drugim co do wielkości ogrodem zoologicznym na Górnym Śląsku, po chorzowskim. W 1980 roku zoo powiększyło się do 19 ha. W 1997 roku powódź tysiąclecia zniszczyła ogród w znacznym stopniu, ale od 1998 roku rozpoczęto jego odbudowę, która trwa do dzisiaj. W XXI wieku większość budynków została zmodernizowana, w tym pawilon żyraf z 2002 roku i basen uchatek z 2007 roku, co czyni zoo jednym z najnowocześniejszych w Polsce.

 

     W 2008 roku zoo straciło dwie z trzech uchatek kalifornijskich, co mogło być spowodowane przedmiotami wrzucanymi przez odwiedzających. W grudniu 2012 roku pożar zniszczył pawilon z płazami, ratując tylko niewielką część zwierząt, z których większość zmarła niedługo potem.